Środa 24 Kwietnia 2024r. - 115 dz. roku,  Imieniny: Bony, Horacji, Jerzego

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 06.01.07 - 21:42     Czytano: [1769]

Dział: Oceny-Poglądy-Analizy

Koszerna rzeczywistość

Za PRL-u, co by tam o niezależności mediów nie mówiono, to wiadomo było, że służą ludowej władzy i socjalistycznie cenzurowane być muszą. Jeśli więc zgodnie i gwałtownie kogoś atakowały, to również wiadomo było, że potępiana była albo siła całkowicie antysocjalistyczna, albo przynajmniej dysydencko-antysocjalistyczna.
Pospolitymi przestępstwami media zajmowały się raczej tylko w celach prewencyjno-wychowawczych, bo zdecydowana większość obywateli była świadoma, że w socjalizmie podział dóbr odbywa się według zasług, a o zasługach decyduje tylko socjalistyczna władza, a nie przestępczy element indywidualnie.
RĂłwnieĹź i zawiłości informacyjne naleĹźało umiejętnie czytać, chociaĹź w waĹźniejszych przypadkach podawane były dodatkowe wyjaśnienia, bądĹş nawet wykładnia ideologiczna, mogące odwieść czytelnika od ze wszech miar przeciwwskazanej chłopskiej logiki. Kiedy na przykład w Moskwie przykręcono kurek ropy i polskie zakłady produkcyjne musiały wstrzymać produkcję, wĂłwczas „Trybuna Ludu” podała informację o podjętej w Moskwie decyzji zwiększającej dostawy ropy do Polski. Prawomyślny czytelnik powinien z tego zrozumieć, Ĺźe przyczyną przestojĂłw produkcyjnych był wzrost naszego zapotrzebowania na ropę i Ĺźe właśnie dlatego bratni Związek Radziecki pośpieszył nam z pomocą. Kiedy natomiast klęska nieurodzaju w Związku Sowieckim przekroczyła dwukrotnie nieurodzaju normę i powszechnego głodu nie dało się juĹź ukryć, to niezawodna „Trybuna Ludu” wyjaśniła, Ĺźe jest to wynikiem niekorzystnych warunkĂłw atmosferycznych, ale dodała przy tym, Ĺźe dzięki gospodarce planowej Związek Radziecki mimo tej niepogody, USA w plonach wyprzedzi. Później było nieco trudniej, bo „niezaleĹźność gospodarki socjalistycznej od wahań koniunkturalnych rynku kapitalistycznego” i wynikająca stąd „bezkryzysowość rynku socjalistycznego” zostały zdemaskowane przez puste półki sklepowe i trzeba było z tej „niezaleĹźności” i „bezkryzysowości” zrezygnować. Ogłoszono więc, Ĺźe podjęliśmy z tymi rynkami współpracę i właśnie dlatego dotknął nas ich kryzys. Bardzo nas dotknął, bo wszyscy chyba pamiętamy, Ĺźe nawet drobiu zabrakło, bo Regan wstrzymał dostawy paszy.
W tej nowej rzeczywistości skierowano na przemiał wszystkie podręczniki ekonomii politycznej socjalizmu, bo przecieĹź ta „niezaleĹźność rynku socjalistycznego od wahań koniunkturalnych rynku kapitalistycznego” była ich podstawową treścią.

Zapomniano jednak przemielić magisterskie, doktoranckie i profesorskie dyplomy, ktĂłre na marksizmie i na ekonomii politycznej socjalizmu zbudowano. Kiedy więc Mazowiecki rozdał stare tytuły prasowe, a KRRiT częstotliwości, to okazało się, Ĺźe medialnymi autorytetami muszą pozostać ci sami „specjaliści”.
W „reformowanej” edukacji na przykład w rodzaju naczelnego ideologa marksizmu Wiatra, a w wolnorynkowej gospodarce i bankowości w rodzaju partyjnego wykładowcy podstawowych problemĂłw marksizmu-leninizmu, Balcerowicza. Reformowana administracja państwowa teĹź oparła się na kadrze wyselekcjonowanej wcześniej, bo wymĂłg niezbędnej praktyki określał ilość lat, ktĂłre musiały zaczynać się w PRL-u. Wiodących SB-ekĂłw trzeba było z pierwszego planu usunąć, ale na to był prosty sposĂłb. Kadrowiec SB Kurnik został po prostu kadrowcem reformowanej policji. No a w WSI musieli zostać „profesjonaliści”, bo bezpieczeństwa państwa nie moĹźna było przecieĹź powierzyć amatorom. Sprywatyzowane wiodące media wydawały opinie tak zgodnym chĂłrem, Ĺźe chociaĹź trudno było zrozumieć, to jednak rĂłwnie trudno nie uwierzyć. Mnie osobiście przypominało to opisywaną działalność sekt, ktĂłrych członkowie osaczają nowicjusza i dotąd narzucają mu zgodnie swĂłj punkt widzenia, aĹź w swoje racje zwątpi i kreowany przez nich obraz przyjmie za rzeczywisty. Nie rozumiałem jednak mechanizmu i celu tej pełnej zgodności, antypolskich czasem, medialnych opinii. No bo w jednym przypadku była przewaga kapitału norweskiego, w innym francuskiego bądĹş holenderskiego, a w kilkunastu innych niemieckiego. Czasem gołym okiem widać było, Ĺźe określone posunięcia czy wyraĹźane opinie z interesami narodowymi tych kapitałów nie miały nic wspĂłlnego. W kaĹźdym bądĹş razie nie miały nic wspĂłlnego z wszystkimi tymi interesami jednocześnie, ale jednak „chĂłralnie” były zgodne i jedyną cechą, ktĂłra je dość często łączyła, była antypolskość.

Próbowałem znaleźć jakiś klucz do tej zagadki. Staram się nie dzielić Rodaków według wyznania czy pochodzenia, bo nie zaprzecza to polskości. Trochę inaczej widzę sprawę obywatela polskiego, innej niż polska narodowości. Taki, który jest członkiem jakiejś mniejszości narodowej, jest, a przynajmniej być powinien, lojalnym naszym obywatelem, ale interes jego narodowości też nie jest mu obcy. Natomiast ten, który do mniejszości nie należy, czuje się zapewne członkiem naszej wspólnoty i myśli kategoriami polskiego interesu narodowego, a zatem ma polskie serce i w moim rozumieniu jest po prostu Polakiem. Rzecz oczywista, nie musi być to regułą, a i zdarzają się też Polacy narodowości polskiej, którzy są nie tylko pozbawieni polskiego serca, ale i wyzuci z poczucia polskiej przynależności narodowej. Tak dotąd myślałem, ale co do wyjątkowości takich przypadków nurtują mnie od pewnego czasu wątpliwości.
Nie jest mi bowiem wiadomo, Ĺźeby Michnik czy Rywin byli członkami mniejszości Ĺźydowskiej. Michnik przyjął wprawdzie tytuł Europejczyka Roku, ale wyraĹźając dumę podkreślił, Ĺźe jest Polakiem pochodzenia Ĺźydowskiego. Przyjął teĹź w Nowym Yorku tytuł Ĺťyda Roku, ale moĹźe przy tym coś płacili i skorzystał tylko z Ăłwczesnej popularności Polski, bo później wyjaśnił, Ĺźe „w Polsce ĹťydĂłw nie ma”. Jeśli tak, to nawet trudno go za to ganić, bo nie jest to sposĂłb zarobkowania nowy. Miłosz, na przykład, wziął „Nobla” z polskiej puli, a chwilę później powiedział, Ĺźe jest Litwinem, bo akurat Litwa była na fali. Ale, wracając do tematu, wątpliwości nurtują mnie od czasu, kiedy „przyszedł Rywin do Michnika”. To, Ĺźe popili i pokłócili się o pieniądze jest podczas libacji w pewnych kręgach zjawiskiem dość częstym, ale oni w czasie tej dysputy powiedzieli rzeczy ciekawe i zastanawiające. Bo to, Ĺźe ja obywateli RP dzielę na tych z polskim sercem i tych bez polskiego serca nie znaczy, Ĺźe oni wszyscy sami tak teĹź się widzą.
Rywin, na przykład, rozmawiając z Michnikiem o porządku medialnym w Polsce zapewniał go, Ĺźe niezaleĹźnie od ich ustaleń, „wszystko pozostanie koszer”. A oznacza to, Ĺźe oficjalna czy nieoficjalna mniejszość Ĺźydowska w Polsce opanowała polskie media i prowadzi własną politykę, ktĂłra służąc interesom tej wąskiej grupy skierowana jest tym samym przeciwko interesom demokratycznej większości polskiego społeczeństwa.

Z niedementowanych doniesień niezaleĹźnej prasy dowiedzieć się moĹźna, Ĺźe i polska dyplomacja jest przez „koszerną” grupę opanowana, a wiele dają teĹź do myślenia powiązania i wpływy dotychczasowych słuĹźb specjalnych oraz zagadkowe czasem decyzje prokuratur, sądĂłw i – nie tylko finansowej –administracji. SprĂłbowałem popatrzyć na polską rzeczywistość z tej właśnie perspektywy i musiałem przywoływać się do porządku, tłumacząc sobie, Ĺźe wyraĹźone przez Rywina pojęcie koszerności nie dotyczy ĹťydĂłw polskich, ale tej ich ponadnarodowej – często antypolskiej - grupy, dla ktĂłrej ojczyzną jest pieniądz i tylko pieniądz, a jakiekolwiek inne interesy narodowe czy grupowe, ktĂłre nie współgrają z interesem tej grupy są przez nich uwaĹźane za wrogie. Wyobraziłem więc sobie, Ĺźe te opowieści o dominacji w polskich mediach obcego kapitału są opowieściami dla grzecznych dzieci, bo w gruncie rzeczy wchodzi tam w rachubę koszerny kapitał niemiecki, koszerny francuski, norweski, włoski, portugalski itd. Skłonność do takiego wizerunku pogłębiła we mnie wiadomość o obecności spadkobiercĂłw ĹťydĂłw polskich nawet w Powiernictwie Pruskim. Jeśliby bowiem niektĂłre polskojęzyczne tytuły prasowe czy kanały telewizyjne byłyby w rękach NiemcĂłw, inne FrancuzĂłw czy NorwegĂłw, i celem by były tylko zyski finansowe, to cóş by im przeszkadzała jakaś kolejna gazeta czy kanał z kapitałem polskim. Tymczasem one pomiędzy sobą się nie zwalczają, a wszystkie zgodnie zaatakowały na przykład Radio Maryja i Telewizję „Trwam”, i wszystkie zgodnie zarzucały im antysemityzm, chociaĹźby w przypadku wzmianki o 65. miliardowych roszczeniach Światowego Kongresu ĹťydĂłw. To tylko logiczne potwierdzenie stwierdzenia Rywina o koszerności wszystkich tych mediĂłw razem.
Kiedy Jan Kobylański zwrĂłcił uwagę na plemienny nepotyzm w MSZ i polskiej dyplomacji, to takĹźe, zamiast wyjaśnienia czy zaprzeczenia, odezwał się zgodny chĂłr oburzenia i zaatakowały go zarĂłwno koszerne media, jak i MSZ. PośrĂłd tej nagonki prezes IPN Kieres teĹź posłuĹźył się oszczerstwem, czym – w moim odczuciu – zademonstrował przynaleĹźność do koszernej grupy. Zresztą nawet u nas, w Szwajcarii, upomnienie się w Ambasadzie RP o reakcję na prasowe antypolonizmy zaowocowało nagonką na polonijną organizację i nie informowanie jej m.in. o niedawnym odsłonięciu pomnika Henryka Sienkiewicza w Vevey.

Oglądając teraz polskojęzyczne programy telewizyjne kieruję się wskazówką Rywina i doświadczeniem nabytym w PRL. Jeśli jakiś TVN, Polsat i im podobne atakują kogoś zgodnie i natarczywie, to znaczy, że jakiś ich wydział propagandy wydał odpowiednią komendę, i że ten atakowany to niekoszerny, albo z niekoszernymi sprzymierzony. Oczywiste jest przy tym, że redaktor prowadzący gromadzi grono, które nad atakowanym ma zwykle przewagę ilościową i powinno w niego walić jak w bęben, a jeśli nie będą dawali rady, to redaktor im pomoże. W ten sposób wydają mi się już całkowicie zrozumiałe ataki na PiS i jego niekoszerny podział budżetu i stanowisk, no i na koalicjantów, którzy PiS-owi w tym pomagają.
Kiedy przy temacie ujawnienia agentury, Sekielski z Morozowskim histerycznie się przekrzykują, to rozumiem, że w tych bronionych aktach jest jeszcze sporo koszerności, a kiedy zostają oni Dziennikarzami Roku, to domyślam się, że przyznająca im ten tytuł komisja też jest przynajmniej większościowo koszerna.
Podczas zmontowanej afery przeciwko PiS-owi oraz wyciągniętych z lamusa i dotyczącej odrzuconych członkĂłw, nazi-afery przeciwko LPR-owi i seks-afery przeciwko „Samoobronie”, nie omijano Ĺźadnych chwytĂłw, ale kiedy domniemanym tatusiem nieszczęsnego dziecka zaczął być samorządowiec PO, to autorytety orzekły, Ĺźe to juĹź za daleko. Okazało się bowiem, Ĺźe ten samorządowiec PO całą poprzednią kadencję urzędował w imieniu „Samoobrony”, na ktĂłrej liście znalazł się za sprawą mamusi dziecka, ktĂłra ponoć umieściła go tam – jak on twierdzi - przypadkowo, bo on z „Samoobroną” „nie miał i nie ma nic wspĂłlnego”. No, skoro tak, to powinien zwrĂłcić przynajmniej kilkuletnie apanaĹźe, ktĂłre – korzystając z tego „przypadku” – pobierał. Z parasola ochronnego, ktĂłrym koszerne media obejmują PO i „DemokratĂłw.pl”, tulących się do SLD, wyciągam rĂłwnieĹź koszerne wnioski. Niepokoją mnie ponadto niektĂłre akcje tych mediĂłw w obronie osobistości, ktĂłrym zarzuca się współpracę z bezpieką. Po kilku przykładach, kiedy ta współpraca się potwierdziła, kaĹźda kolejna Ĺźarliwa obrona rodzi we mnie natychmiastowe podejrzenie, Ĺźe bronią swojego. Nawet juĹź w pomniejszych polskojęzycznych programach wydaje mi się, Ĺźe koszerne media swoich oszczędzają. Pamiętam rĂłwnieĹź telewizyjną wypowiedĹş dziennikarza z Francji, ktĂłry wyjaśniał, iĹź nie jest tajemnicą, Ĺźe 70% światowych mediĂłw jest w rękach ĹťydĂłw i kiedy nasze koszerne media powołują się na publikacje zza granicy, to nie mogę oprzeć się wraĹźeniu, Ĺźe i te doniesienia mogą być inspirowane koszernie. Tym bardziej, Ĺźe znam kilka nazwisk podpisujących się nie tylko w Szwajcarii pod antypolskimi oszczerstwami.
A piszę to wszystko, żeby Was u progu Nowego Roku ostrzec, bo ten klucz tak bardzo pasuje, że można popaść w obsesję.

Andrzej Kolatorski
1.I.2007 r. Zurych

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt