Jan Orawicz - 21.04.11 1:10
Droga Pani Haniu bardzo serdecznie dziękuję Pani za wysoką ocenę mego wiersza o naszym wielkim Rycerzu samotniku.Wiersz ten pisałem mocno wzruszony,gdyż wyobrażam sobie czym była Polska dla pułkownika R. Kuklińskiego, której w ofierze złożył swoje życie i Jego Zacnej Rodziny.
Wiadomym jest,co by się stało po ewentualnym wykryciu Jego bitwy z
Imperium Zła. Droga Pani moje stwierdzenie: "Gdy Polska stała przy Twym grobie",jest to moje metaforyczne pojęcie tej prawdy,że w czasie pogrzebu
tego wielkiego Polaka, zapewne kilka milionów Polaków żegnało tego wielkiego rycerza uczuciem żalu i modlitwą. Ja wtedy do tej liczby należałem i czułem,że
jestem moim polskim duchem na tym pogrzebie. O śp pułkowniku R.Kuklińskim naczytałem się sporo różnych publikacji. Rok temu sprawiłem sobie książkę pt.
"RYSZARD KUKLIŃSKI ŻYCIE ŚCIŚLE TAJNE." Autorem tej ciekawej pracy jest
Benjamin Weiser. Z angielskiego przełożył Bohdan Maliborski.
Droga Pani Haniu serdecznie Panią pozdrawiam i zarazem
uprzejmie zapraszam do czytania w KWORUM takĹźe moich
fraszek i wierszy satyrycznych - w dziale Fraszki i w
dziele Satyra polityczna. Życzę Pani także Radosnych
ŚWIĄT WIELKANOCNYCH. JO

Hania - 20.04.11 9:04
Panie Janku, wielkie dzięki za wiersz - wspomnienie o płk Kuklińskim.
"Gdy Polska stała Przy Twym grobie?!"
Mało Polski było na jego pogrzebie, usprawiedliwiam ten fakt zbyt małą wiedzą o "samotniku" polskich zmagań z komunizmem.
Pięknie Pan pisze.
Pozdrawiam
Hania

Jan Orawicz - 16.02.11 21:10
Drogi poeto,z Twej strony dla mnie piękny gest w postaci przytoczonego
wspaniałego wiersza Tagore,który wyrażnie narodził się w duszy sławnego poety.
Przyznać się muszę,iż poezję tego autentycznego NOBLISTY znam po łepkach.
Wychodzi na to,ze muszę wkroczyć w sedno Jego poezji jakże poetyckiej...
Serdecznie pozdrawiam

Agamemnon - 11.02.11 3:31
Jeśli nie odpowiadają na twoje wezwanie, idź sam,
Jeśli boją się i trwają skuleni twarzą do ściany,
O! nieszczęsny,
Miej umysł otwarty i mów to sam.

Jeśli precz się odwrócą i zostawią cię samego, gdy idziecie przez puszczę,
O! nieszczęsny,
Krusz ciernie pod sobą
I po krwią znaczonym szlaku idź sam.

Jeśli w górę nie podniosą światła,
Gdy noc jest burzą zmącona,
O! nieszczęsny,
Zapal piorunowym płomieniem bólu swoje serce
I niech płonie samotne.

Tagore Rabindranath

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami naszych Czytelników. Gazeta Internetowa KWORUM nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.