Czwartek 18 Kwietnia 2024r. - 109 dz. roku,  Imieniny: Apoloniusza, Bogusławy

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 23.08.10 - 12:03     Czytano: [2724]

Dział: Oceny-Poglądy-Analizy

Kto wreszcie wyturla i porąbie

okrągły stół?

Jak się dowiedzieliśmy, jednym z doradcĂłw byłego nauczyciela z seminarium a obecnie prezydenta jest Tomasz Nałęcz. Ale, jak sam nas poinformował znany fundator tablic z błędami, jego „strategicznym” doradcą zostanie Tadeusz Mazowiecki. Mamy zatem recydywę okrągłego stołu na całego. Ktoś kiedyś obwieścił śmierć Unii Wolności – ale informacja o tej śmierci była przesadzona. Sprawa KrzyĹźa Smoleńskiego dobitnie pokazuje, Ĺźe obecne elity polityczne i kościelne (jeden GłódĹş jaskółki nie czyni) znowu bawią się w Magdalenkę. Wręcz robią coś, co jest obecnie bardzo modne – organizują „rekonstrukcję z elementami inscenizacji”. Jest tylko jedna róşnica między tym co działo się na przełomie lat 1988/89 a tym co dzieje się dziś. Wtedy Ăłwczesna władza nie mogła liczyć na tak olbrzymie poparcie ze strony społeczeństwa. Miejsce walczącego z wypaczeniami towarzysza „Wiesława”, ktĂłry zbierał oklaski od ogłupianego Narodu w 1956 r., zastąpił, reprezentujący „stronę społeczną”, Lechu. Dzisiaj wszystko wrĂłciło do normy i władza moĹźe znĂłw cieszyć się pełnym społecznym poparciem. No prawie pełnym, gdyĹź społeczeństwo udało się podzielić, dzięki czemu lepiej się rządzi. Część nie wierzy władzy i aktywnie się sprzeciwia. Inni krytykują władzę, ale „konstruktywnie” bez wdawania się w „niepotrzebne awantury” o symbole. Jeszcze inni jak zwykle wybierają święty spokĂłj a raczej św. Grilla i jest im wszystko jedno. Kiedy oglądałem obrazki z Krakowskiego Przedmieścia, gdy władza postanowiła urządzić niskobudĹźetową inscenizację fragmentu „Nie – boskiej komedii” Krasińskiego, w ktĂłrym to pokazany jest w swej całej obelĹźywości obĂłz rewolucji, niszczący podstawy cywilizacji, naszła mnie refleksja, Ĺźe Polacy jak zwykle marnują czas i energię. Zamiast kłócić się między sobą i dawać radochę sługom POwskiego Lewiatana, powinni ręka w rękę, trzymając przedmiot sporu, czyli Ăłw Smoleński KrzyĹź, wedrzeć się do pałacu prezydenckiego, poszukać jego lokatora i… No domyślcie się Państwo sami co dalej… A po zajęciu pałacu ruszyć pod następne gmachy państwowe i zrobić w nich porządek (nie mylić z POrządkiem). Ale zamiast tego mieliśmy występy pijanego motłochu, ktĂłry publicznie bluĹşniąc przeciw krzyĹźowi moĹźe sprowadzić na nas kolejne katastrofy. Jak mawiał bohater serialu „Dom”: „Pan Jezus cierpliwy, ale jak się zdenerwuje, jak zejdzie z tego św. KrzyĹźa, jak kopnie w d… to…koniec świata!!!”. Miejmy nadzieję (to wszak jedna z cnĂłt!), Ĺźe zapamięta kogo konkretnie naleĹźy w tę dupę kopnąć!

Skoro juĹź wiemy jak wygląda sytuacja i Ĺźe jest ona dla osĂłb o orientacji niepodległościowej patowa, naleĹźy zastanowić się co dalej? Czas zadać sobie leninowskie pytanie „Co robić?”

Najpierw przypomnijmy punkt wyjścia: nie mamy („My NarĂłd”) swojego państwa. To co nas otacza to kontynuacja PRL. „Korona zdobi komunę” jak śpiewał Kazik Staszewski. Przed nami dopiero droga do odbudowania nowego państwa, naszego państwa, jakkolwiek je nazwiemy i ponumerujemy. Nasze Ĺźycie polityczne zaprogramowano w Magdalence i przy okrągłym stole. Za tą demokratyczną fasadą stoi prawdziwa władza uwłaszczonych komunistycznych oligarchĂłw i słuĹźb specjalnych. MoĹźna dyskutować kto ma większą pozycję – oligarchowie czy słuĹźby, kto komu słuĹźy. W 2005 r. wypadek przy pracy spowodował, Ĺźe władzę zdobyła partia braci Kaczyńskich a jeden z nich objął stanowisko prezydenta. Niestety ich rządy szybko się skończyły a ostatnia kampania wyborcza moĹźe sugerować, Ĺźe Jarosław Kaczyński nie chciał zostać prezydentem. Trudno się temu dziwić – wejść głupio w paszczę lwa to nie odwaga. Nadal jest jednak PiS, będący, być moĹźe, teĹź jakąś formą pomagdalenkowego układu politycznego, ktĂłry jednakĹźe zerwał się z łańcucha i został 10 kwietnia br. przywołany do porządku. Nie chcę przez to napisać, Ĺźe nie naleĹźy popierać partii Jarosława Kaczyńskiego. Wręcz przeciwnie, nawet jeśli przyjąć pesymistyczne załoĹźenie, Ĺźe prezes PiS jest tylko aktorem na okrągłostołowej scenie, to z racji tego, Ĺźe jest „politykiem realnym” i zdołał boleśnie nadepnąć na magdalenkową Ĺźmiję, naleĹźy umoĹźliwić mu robienie tego dalej. Ale w PiSie nie ma samych „człowiekĂłw z Ĺźelaza”, gotowych rzucić „swĂłj los na stos” w walce z postkomunistyczną oligarchią. Gotowych skończyć jak Lech Kaczyński czy Aleksander Szczygło. Umiłowanie kariery i pieniędzy dotyczy PiSowcĂłw tak samo jak dotyczyło elit solidarnościowych zasiadających do wĂłdeczki i zakąski z gen. Kiszczakiem. Jarosław Kaczyński, zakładając wariant optymistyczny, Ĺźe jest bojownikiem o niepodległą Polskę, potrzebuje swojej „pierwszej brygady”, ktĂłra gotowa będzie bez rękawiczek „wynosić gĂłwienko dla ojczyzny”.

I tu dochodzimy ponownie do pytania „Co robić?”. NiektĂłrzy nawołują aby masowo wstępować do PiS i stawać przy Jarosławie. Jest to jakaś droga, ale… Oficjalna droga kariery deprawuje i rozleniwia. A pamiętajmy co jest naszym celem – rozwalenie i porąbanie okrągłego stołu, spalenie drewna i rozsypanie popiołu w cztery strony świata. Zniszczenie władzy oligarchii postkomunistycznej i postkomunistycznych słuĹźb specjalnych. Tego celu nie osiągnie się działaniem wewnątrz obecnego układu a przynajmniej nie tylko wewnątrz. Potrzebny jest ruch oddolny – społeczny, jakkolwiek go nazwiemy. Ja roboczo nazywam go Ruchem Drobnych Posiadaczy.

W szlacheckiej Rzeczypospolitej władza polityczna leżała między królem (i jego dworem), magnatami (oligarchami) i szlachta średnią. Dobra ekonomicznie kondycja szlachty średniej oraz jej przewaga w kraju nad oligarchami gwarantowały siłę państwa. Sytuacja psuła się gdy pozycja szlachty średniej spadała wobec oligarchów, którzy nie zawsze czuli się odpowiedzialni za swoje państwo przez duże P, tylko za swoje małe księstewka.

Podobnie dzisiaj potrzeba nam szlachty średniej – drobnych posiadaczy, ktĂłrzy podejmą walkę z oligarchią postkomunistyczną i odbiorą jej władzę nad Polską. Aby taki ruch powstał i mĂłgł kiedykolwiek zagrozić pozycji dzisiejszym Radziwiłłom, naleĹźy uświadamiać jego potencjalnych członkĂłw, Ĺźe są Polakami i Ĺźe mają obowiązki polskie. Nie wszyscy bowiem zdają sobie sprawę z tych rzeczy. Wielu wystarcza bankomat i św. Grill.

Awangardą tego Ruchu Drobnych Posiadaczy mogliby być przedstawiciele prawicy wolnorynkowej (pod kierownictwem niepodległościowcĂłw!), ktĂłrzy marnują swoją energię w takich organizacjach jak np. UPR czy WiP i zamiast „iść w drobnoszlachecki lud”, ubijają malutkie interesy dla pewnego pana w muszce, ktĂłry apeluje ostatnio o walkę o powiaty, aby interes, przy okazji wyborĂłw samorządowych, mĂłgł się kręcić sprawniej. Niestety problem polega rĂłwnieĹź na tym, ze wśrĂłd wielu przedstawicieli prawicy wolnorynkowej panuje brak zrozumienia dla obecnej sytuacji państwa (przedłuĹźenia PRL). NiektĂłrzy z nich to rĂłwnieĹź zwykłe „wykształciuchy” tylko niegłosujące na PO. Problem posowieckiej agentury zbywają wzruszeniem ramion lub pukaniem się w czoło a kwestie obrony pewnego symbolu podsumowują stwierdzeniem „awantura ciemnogrodu”. Problem jest zatem podwĂłjny. Zanim rozpocznie się oddolną akcję uświadamiającą społeczeństwu kim jest i jaka praca przed nim do wykonania, trzeba taką samą pracę uświadamiającą przeprowadzić wśrĂłd tych, ktĂłrzy stanowić mają awangardę owej oddolnej akcji. MĂłwiąc prosto – zanim powiemy społeczeństwu, Ĺźe mĂłwi prozą, musimy uświadomić to sobie sami. Inaczej dalej będziemy brnąc w inicjatywy, ktĂłre zamiast porąbać raz na zawsze okrągły stół, tylko go delikatnie rysują scyzorykiem po blacie.

Podsumowując: potrzebujemy „prawicowych bolszewikĂłw”, ktĂłrzy nie będą wdawać się w konszachty z oligarchiczno – bezpieczniackim układem i skutecznie zapanują nad „prawicowymi mienszewikami”, kiedy ci ostatni dostaną władzę w swoje ręce.

Łukasz Kołak

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt