Sobota 20 Kwietnia 2024r. - 110 dz. roku,  Imieniny: Agnieszki, Amalii, Czecha

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 05.10.08 - 10:59     Czytano: [2724]

Dział: Oceny-Poglądy-Analizy

Hipoteczny przekręt

W programie ElĹźbiety Jaworowicz „Sprawa dla reportera” opisano mechanizm działania oszusta, ktĂłry oferował w prasie szybkie kredyty, przy czym w trakcie transakcji wymagał poręczenia majątkowego niewspółmiernej wartości. Ofiary dziwiły się, Ĺźe podpisywały tekst, wśrĂłd ktĂłrego był teĹź akt kupna-sprzedaĹźy, ale świadczący usługę notariusz tłumaczył, Ĺźe to tak musi być. W umĂłwionym miejscu i czasie zwrotu długu poĹźyczkodawca okazywał się nieuchwytny, a kiedy zdenerwowani poĹźyczkobiorcy poszukiwali innej drogi spełnienia umowy, to doświadczali z przeraĹźeniem, Ĺźe i poczta teĹź jest juĹź zamknięta. Następnego dnia mogli się tylko dowiedzieć, Ĺźe poĹźyczkodawca jest juĹź właścicielem poręczającej nieruchomości. W ten sposĂłb oszust „kupił” m.in. dom jednorodzinny (razem z ziemią) za 8 tysięcy złotych i sklep za 5 tysięcy złotych. ZarĂłwno notariusz, jak i adwokat oszusta (o wdzięcznym nazwisku Senyszyn) stwierdzili przed kamerami z pełnym spokojem, Ĺźe wszystko odbyło się zgodnie z prawem. I moĹźna powiedzieć, Ĺźe po otwartym gangsterstwie w stosunku do rodziny OlewnikĂłw, przestępcy poczynili „postępy”. Przy powszechnym jednak rozmiarze tych procederĂłw bierność (a często i współudział) urzędnikĂłw państwowych i „wymiaru sprawiedliwości” zatrwaĹźa.

Balcerowicz był w jeszcze lepszej sytuacji. Miał w ręku instrumenty prawne, dzięki ktĂłrym podsunął Polakom niskoprocentowe kredyty, a kiedy je wzięli i zainwestowali, to oprocentowanie zamienił na lichwę. Po tym prostym, a skutecznym manewrze domorosłe czasem banki poprzejmowały zastawione nieruchomości (rĂłwnieĹź wraz z ziemią), grzebiąc przy okazji wielu uczciwych, acz zdesperowanych bankrutĂłw. Wybrańcom zaciągnięte kredyty oczywiście umorzono, bo pewne waĹźne prawo zabrania stosowania lichwy wobec swoich. Mienie bankrutĂłw banki przejęły zazwyczaj z nadwyĹźką i jeśli wykazały straty, to głównie skutkiem sprzedania tego mienia swoim (razem z ziemią) za bezcen, bądĹş w wyniku nieściągalności i umorzenia długĂłw tymĹźe wybrańcom. Oficjalnie tłumaczono, Ĺźe zarządy i pracownicy nowych bankĂłw byli niedoświadczeni, a czasem wręcz nieuczciwi i skutkiem tego udzielano kredytĂłw w zamian za niskie bądĹş fałszywe poręczenia, a nawet zupełnie bez poręczeń. Dlatego właśnie zajęte dłuĹźnikom mienie (wraz z ziemią) nie pokrywało strat finansowych poniesionych przez banki. Wykorzystano więc kolejny instrument i – na rachunek przyszłych polskich pokoleń – te niedoświadczone banki „dofinansowano” z budĹźetu państwa, a po kolejnej podobnej operacji „dokapitalizowano” je (na ten sam rachunek) z kredytĂłw zagranicznych. Podkreślam w obu powyĹźszych przypadkach element „wraz z ziemią”, bo Beata Sawicka w swoich wyznaniach miłosnych na temat prywatyzacji polskich szpitali wspomniała, Ĺźe „chodzi o ziemię”.

Zastanawiałem się, czy Balcerowicz czerpał te pomysły z ekonomii politycznej socjalizmu, z ktĂłrą przez dziesiątki lat miał do czynienia, czy teĹź podszepnął mu to niepowtarzalny geniusz Saxa, ktĂłry wprowadzał Balcerowicza do kapitalizmu. Ostatnio usłyszałem jednak z ust Balcerowicza wyraĹşne ponowne westchnienie do socjalizmu, bo komentując kryzys hipoteczny w USA powiedział, Ĺźe takie właśnie przykre niespodzianki sprawia kapitalizm. Obawiam się więc, Ĺźe wkrĂłtce odszuka jakiś uchroniony przed zmieleniem socjalistyczny podręcznik i znowu będzie udowadniał „niezaleĹźność rynku socjalistycznego od wahań koniunkturalnych rynku kapitalistycznego”. W tej sytuacji postanowiłem sam zobaczyć jak to z tym rynkiem finansowym dawniej bywało, bo kapitalizm nie jest przecieĹź najnowszym wynalazkiem. Doktor Stanisław Trzeciak w swoich przedwojennych książkach przedstawia podobną sytuację zaraz po odrodzeniu Polski, pisząc: „Więksi właściciele ziemscy, ktĂłrych w pierwszych latach powstania Polski nakłaniano w imię patriotyzmu do zaciągania poĹźyczki inwestycyjnej, ... , nie mogąc zapłacić zaciągniętej poĹźyczki, pozbawiani są majątkĂłw utrzymanych mimo największego ucisku w czasach zaborczych. Była to pułapka urządzona przez banki zagraniczne, a zatem i Ĺźydowskie, ktĂłre naraz zażądały zwrotu i setki majątkĂłw dostały się drogą licytacji w obce ręce i przewaĹźnie Ĺźydowskie. Dopomagają do wyrzucania z polskiej ziemi jej właścicieli, ktĂłrych przodkowie przez setki lat bronili krwią i Ĺźyciem ...” Przy tych stwierdzeniach doktor Trzeciak postulował, aby: „Te zaś majątki, ktĂłre juĹź zagarnęli Ĺźydzi za bezcen, przy pomocy lichwy, oszustwa, czy podstępu, ustawowo powinny wrĂłcić do dawnych właścicieli lub ulec wywłaszczeniu bez odszkodowania i powinny być rozparcelowane chłopom polskim, jako najwierniejszym stróşom polskiej ziemi”. Oczywiście nie ma pewności, czy i dzisiaj czyni to przestępczo zorganizowana pazerna część naszej mniejszości narodowej, ale sprawdzić wręcz trzeba, bo jak dr Trzeciak słusznie dalej pisze: „Kto posiada ziemię, ten jest panem kraju. Nie handel, nie rzemiosło, nie przemysł, jakkolwiek są konieczne do osiągnięcia dobrobytu kaĹźdego państwa, są tegoĹź podstawą, ale tylko i wyłącznie ziemia jest fundamentem kaĹźdego narodu i państwa, jest jego największym skarbem, jest spuścizną po ojcach, jest wianem dla przyszłych pokoleń. Ta ziemia ojczysta, ktĂłra człowieka karmi, daje mu warsztat pracy, a później go do swego łona przyjmuje, ma szczegĂłlny urok, przykuwa i wiąże człowieka do siebie tak silnie, Ĺźe człowiek na obczyĹşnie wprost z tęsknoty za nią usycha, a w razie najścia na nią wroga, broni jej swą krwią i swoim Ĺźyciem.” Prawda, Ĺźe pięknie napisane? I potomkowie polskich emigrantĂłw wielokrotnie to potwierdzili.

Zachowałem wywiad, w ktĂłrym Jan Nowak Jeziorański opowiada, Ĺźe 80% amerykańskich senatorĂłw jest pod wpływem Ĺźydowskiego lobby. Nie wiem, czy powinno nas to pocieszać, ale wynika z tego, Ĺźe społeczeństwo amerykańskie nie jest mądrzejsze od naszego, Ĺźe daje się temu lobby wodzić za nos, wykorzystywać dla nieamerykańskich celĂłw, i Ĺźe pozwala z siebie robić mięso armatnie w rękach bliskowschodnich ekspansjonistĂłw. Nie ma więc co się emocjonować, czy wygra Mc Cain czy teĹź Obama, bo zasadnicze cele polityki amerykańskiej pozostaną zgodne z Ĺźyczeniami tegoĹź lobby. Obaj kandydaci złoĹźyli juĹź zresztą wszystkie potrzebne przyrzeczenia. Mimo to jednak USA są naszym naturalnym sojusznikiem. Są silne, nie zagraĹźają naszym granicom i trzeba tylko właściwie rozpoznawać nasze wspĂłlne interesy, a wskazywać i omijać interesy obce. Im więcej i ciaśniejszych, zgodnych z naszym interesem narodowym, sojuszy gospodarczych i militarnych z USA, tym lepiej dla nas. Kiedyś zastanawiałem się nawet, czy w krytycznej sytuacji nie warto by zostać Stanem USA. Niemcy, Rosjanie i Ĺťydzi – jako zbiorowość – mieli, mają i będą mieć odmienne od nas interesy i są „tradycyjnie” polskiej niepodległości wrogami. I nie ma co owijać w bawełnę. Oni wszyscy wiele razy sprawili, Ĺźe im nie ufamy, a dość często się ich wręcz boimy. Muszą po prostu przez parę pokoleń tak postępować, Ĺźeby jakąś część tego naszego zaufania wypracować, a nie nas do zaufania zmuszać wymyślanymi na miejscu czy w Brukseli paragrafami, bo to dokładnie tak, jak było i z tym konstytucyjnym obowiązkiem przyjaĹşni do Związku Radzieckiego.

PĂłki co jednak przed tymi róşnymi lobbys i ich interesami musimy się bronić sami. Łatwo to jednak powiedzieć, a trudniej wykonać w sytuacji, kiedy lobby ma pełnię władzy, zwłaszcza finansowej. Nie jest na przykład tajemnicą, Ĺźe Ĺťydzi specjalizują się w finansach i finansowych operacjach, i Ĺźe odpowiedzialny za amerykański rynek finansowy Amerykański Bank Rezerwy Federalnej od 1905 roku do dnia dzisiejszego znajduje się w ich rękach. RĂłwnieĹź w ich rękach znajduje się i wiele innych, nie tylko amerykańskich, bankĂłw. Kilka dni temu jeden z zastępcĂłw dyrektora Szwajcarskiego Banku Narodowego, odpowiedzialny za szwajcarski rynek finansowy, powiedział wyraĹşnie, Ĺźe oprocentowanie kredytĂłw hipotecznych w Stanach Zjednoczonych było przez dłuĹźszy czas świadomie utrzymywane na niskim poziomie. Czym to musiało skutkować? Oczywiście wzmoĹźonymi zakupami nieruchomości (i ziemi) oraz związaną z tym falą kredytĂłw hipotecznych, o czym autorzy tego długotrwałego niskiego oprocentowania hipotek z pewnością wcześniej wiedzieli. No a skoro tak duĹźo ludzi zaręczyło spłatę tego kredytu swoim domem i ziemią, to jakie papiery wartościowe mogą być dzisiaj bardziej pewne od czasĂłw parytetu złota? Tak więc niektĂłre banki, mające uprawnienia bankĂłw inwestycyjnych, pomysł sprzedaĹźy „produkowanych” papierĂłw wartościowych zaczęły masowo realizować, a Ĺźe wielu ujrzało w tym bezpieczną lokatę kapitału, to i chętnych kupujących bankĂłw i instytucji z całego świata gwałtownie przybywało. Pieniądze ze wszystkich stron płynęły wartkim strumieniem. Część z nich lokowano w kolejnych kredytach hipotecznych, część amerykańskie banki konsumowały, wypłacając m.in. milionowe premie bankowym operatorom i nie tylko im (bo dla przykładu dyrektor upadłego właśnie jednego z amerykańskich bankĂłw inwestycyjnych otrzymał w ostatnim roku 40 milionĂłw dolarĂłw wynagrodzenia), a część przeznaczano na inne cele. Tylko te nieamerykańskie banki z udzielaniem własnych kredytĂłw hipotecznych musiały przyhamować, bo zamiast pieniędzy miały w ręku wartościowe, ale tylko papiery. I teraz te doświadczone amerykańskie banki, do ktĂłrych wpłynęły setki miliardĂłw za papiery wartościowe oparte o hipoteki, udają raptem dyletantĂłw i twierdzą, Ĺźe pieniędzy tych nie mają, bo udzieliły „złych kredytĂłw”. Rozpowszechniane są pogłoski, Ĺźe błędnie wyceniano nieruchomości i na dom wartości 150 tysięcy dawano milion kredytu, Ĺźe skutkiem recesji domy straciły na wartości, Ĺźe banki amerykańskie nierozwaĹźnie udzielały pełnych (od zera) kredytĂłw hipotecznych klientom zupełnie niewiarygodnym, przychodzącym w krĂłtkich spodenkach i podkoszulkach, Ĺźe poziom tego oprocentowania musiano oczywiście podwyĹźszyć, dopasowując je do warunkĂłw rynku, a jednocześnie wydolność gospodarki amerykańskiej i siła nabywcza mieszkańcĂłw uległa znacznemu obniĹźeniu, co w sumie spowodowało masową niewypłacalność hipotecznych dłuĹźnikĂłw. No i – dywagują dzisiaj eksperci – winny był system wynagradzania bankowcĂłw, bo oni bardziej byli zainteresowani dochodami własnymi niĹź dochodami bankĂłw i teraz akcjonariusze powinni mieć większy na to wpływ. Nie mĂłwią jednak, Ĺźe ten system wynagradzania oni sami akcjonariuszom do głosowania podsuwali i nie odpowiadają na pytanie: po co, wobec tego, akcjonariusze ich zatrudniają. Banki zajmują oczywiście nieruchomości(i ziemię) niewypłacalnych dłuĹźnikĂłw, ale podobno mało kto chce te nieruchomości od nich kupować, w co teĹź nie bardzo wierzę i co – moim zdaniem – nie powinno być powodem upadłości banku (chyba, Ĺźe jest to opłacalne), bo kryzys na rynku nieruchomości moĹźna odczekać. Bez odpowiedzi pozostaje teĹź pytanie kim byli klienci, ktĂłrym doświadczone banki te „złe kredyty” po prostu rozdały.

Na początku tej operacji nabywcy papierĂłw mogli je sprzedawać z zyskiem. Dzisiaj nie tylko straciły ogromnie na wartości, ale i nikt ich nie chce kupić. Banki, ktĂłre je sprzedały, teĹź odkupić ich nie muszą. Papiery, jako bankowy „produkt” zostaną prawdopodobnie zlikwidowane, a wiele setek miliardĂłw po prostu wyparowało. No moĹźe niezupełnie, ale z kieszeni ofiar oszustĂłw na pewno. AĹź dziw, Ĺźe wiodący bank szwajcarski, ktĂłry wiosną 2007 roku był posiadaczem papierĂłw wartościowych róşnej maści na sumę 800 (ośmiuset) miliardĂłw dolarĂłw i pretendował do miana największego banku inwestycyjnego świata, dał się nabrać i przyznaje się do straty 40 miliardĂłw (drugie tyle wycofali klienci). Szwajcarskie fundusze emerytalne teĹź potwierdzają około 40 miliardĂłw strat. I to tylko to, o czym juĹź jest głośno, a przecieĹź to jeszcze nie koniec. Jednym słowem zapłaconych za papiery (dzisiaj prawie bezwartościowe) pieniędzy nie ma, a zbałamucone propagandowo społeczeństwo amerykańskie z coraz większym zrozumieniem przyjmuje informacje, Ĺźe dla ratowania amerykańskiego systemu bankowego trzeba wypompować z kieszeni podatnikĂłw 700 miliardĂłw dolarĂłw na pokrycie tych „złych długĂłw” bankowych, a więc na oddanie bankom tego, co one (swoim?) rozdały.

W przedwojennych książkach p.t. „Program światowej polityki Ĺźydowskiej” i „Talmud o gojach” doktor Trzeciak przytacza fragmenty szeregu (przewaĹźnie XVII i XVIII-wiecznych) publikacji, wypowiedzi i opinii, głównie wiodących ĹťydĂłw, na temat sposobĂłw i drĂłg wiodących do opanowania świata. Są tam teĹź opinie dotyczące świata finansĂłw. Oto niektĂłre z nich (z zachowaniem oryginalnej pisowni):

„Jako środek pokojowego podboju ma być wojna ekonomiczna, ktĂłra da podstawę przewadze Ĺźydowskiej. ‘WĂłwczas nasze prawa międzynarodowe zniweczą właściwe prawa narodowe’”.

„’Jeśli złoto jest pierwszą potęgą w świecie, to prasa jest drugą. ... Tylko jeśli będziemy mieli prasę w naszym ręku, dojdziemy do celu. Nasi ludzie muszą kierować prasą codzienną. ... Musimy mieć wielkie polityczne dzienniki, ktĂłre urabiają opinię publiczną, krytykę, literaturę uliczną, telegramy, scenę. Będziemy w ten sposĂłb krok za krokiem wyciskać chrześcijan, wtedy będziemy mogli dyktować światu, w co ma wierzyć, co wysoko czcić, a co potępiać. Zabrzmimy w stu formach krzykiem rozpaczy Izraela i skargi na ucisk, jaki nad nami ciąży. Wtedy kiedy kaĹźda jednostka będzie przeciw nas – masa w swojej głupocie będzie zawsze z nami. Prasą w naszych rękach będziemy mogli przekręcić prawo w bezprawie, hańbę w szacunek. MoĹźemy wstrząsnąć tronami i rozdzielić rodzinę. MoĹźemy podkopać wiarę we wszystko, co nasi wrogowie dotychczas wysoko cenią. MoĹźemy zrujnować kredyt i wzniecić namiętności. MoĹźemy wywołać wojnę, zawrzeć pokĂłj, dać sławę albo hańbę. MoĹźemy podnosić talenty albo je poniĹźać i prześladować i na śmierć przemilczeć.’”

„’My znajdujemy łatwo spośrĂłd naszych ludzi takich, ktĂłrzy mogą przyoblec swoje sztuczne uczucia w tego rodzaju wymowność, w jaką przyoblekają szczerzy chrześcijanie swoje prawdziwe natchnienie.’”

„’Psychologia gojĂłw ułatwia nam znacznie zadanie kierowania nimi. Te z pozoru tygrysy, mają dusze baranĂłw, a w głowach przeciągi’”.

„’Nasi mężowie muszą wejść do grona prawodawcĂłw w państwie. ... musimy starać się o prawa, ktĂłre by nam przynosiły korzyść. Łagodne prawo o bankructwie, ktĂłre powinno być w interesie humanitarności, byłoby w naszym ręku kopalnią złota. Przede wszystkim musimy się starać, aby prawa co do lichwy upadły we wszystkich krajach, z krzykiem, Ĺźe przez to pieniądz będzie tańszym. Pieniądz jest takim towarem, jak kaĹźdy inny towar, a ustawa sama musi nam dać prawo podnosić jego cenę, jak tego wymaga nasza korzyść.’”

„’Giełda notuje i reguluje długi, a my w przewaĹźnej części jesteśmy wszędzie panami tej giełdy. Musimy się dlatego starać ten dług coraz więcej i więcej ułatwiać, aby się stać panami cen ... ‘”.

„’Własność ziemska pozostanie zawsze Ĺźelaznym i niezniszczalnym majątkiem kaĹźdego kraju. Ona nadaje sama przez się potęgę, znaczenie i wpływ. Własność zatem ziemska musi przejść do rąk Izraela. To jest łatwe, jeĹźeli opanujemy kapitał ruchomy – pierwszym zatem dążeniem Izraela musi być dążność, by wycisnąć dotychczasowych właścicieli z własności ziemskiej’”.

„’KaĹźda morga ziemi, ktĂłra przechodzi w posiadanie całego narodu Ĺźydowskiego, juĹź na pewno pozostanie wiecznie w naszych rękach. Statuty Ĺźydowskiego funduszu narodowego nie pozwalają mu ani sprzedawać, ani czynić darowizny, nawet jednego cala ziemi.’”

„Własność ziemska musi być uruchomiona, gdy się ją uczyni towarem. Im więcej będziemy oddziaływać na najmoĹźliwsze parcelowanie własności ziemskiej, tym łatwiej i taniej dostaniemy ją w ręce. W tym celu musi się odciągnąć na dłuĹźszy czas kapitał od hipotek i rozgłaszać ich niepewność.”

Doktor Trzeciak dramatycznie konkludował: „Dlatego to cały NarĂłd Polski, jeśli nie chce zginąć, czy iść na podłoĹźe dla ĹźydĂłw, musi się ze wszystkich sił bronić i wydać ustawę opartą na Talmudzie, Ĺźe nie wolno sprzedawać pola Ĺźydowi. Ziemia jest własnością narodową, nie moĹźe z rąk polskich przechodzić ‘ani cala ziemi’ w ręce obce szczegĂłlniej zaś Ĺźydowskie. Uczmy się od ĹźydĂłw i naśladujmy ich!”
Przedstawiam powyĹźej mĂłj niefachowy punkt widzenia i niepokojące skojarzenia spowodowane wzburzeniem po usłyszeniu dziecinnych krętactw ekspertĂłw finansowych najwyĹźszego światowego szczebla. Odniosłem wręcz wraĹźenie, Ĺźe mają nas rzeczywiście za niezbyt rozgarnięte dzieci. Dodam przy tym, Ĺźe przypadkowo wiem, iĹź ewidentnie Ĺźydowski Rotschild Bank zupełnie, ale to zupełnie, na te amerykańskie papiery hipoteczne nabrać się (?) nie dał. Słyszałem takĹźe opinię, iĹź faktyczną przyczyną ulotnienia się balonu z setkami miliardĂłw dolarĂłw jest ogĂłlnie zła sytuacja finansĂłw USA, nadwyrężonych nieamerykańskimi wojnami w Iraku i Afganistanie. Innymi słowy oznacza to przypuszczenie, Ĺźe wszystko działo się i dzieje przy pełnej świadomości przynajmniej części Kongresu. Radzę zatem ostroĹźność teĹź i z bankami w Polsce, bo nie jest pewne, czy Balcerowicz (et consortes) wytrwa w „socjalistycznej stabilności”, czy teĹź pokusi się na „niespodzianki kapitalizmu”, ktĂłre mogą być przecieĹź w pełni zrozumiałe, jako naturalna konsekwencja kryzysu finansowego w USA.

Andrzej Kolatorski
Zurych, 29.IX.2008 r.

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt