Piątek 29 Marca 2024r. - 89 dz. roku,  Imieniny: Marka, Wiktoryny, Zenona

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 24.11.07 - 16:47     Czytano: [4128]

Zamek w Janowcu

Miasto i zamek Janowiec położone są w zachodniej części województwa lubelskiego nad rzeką Wisłą w jej środkowym, przełomowym odcinku. Walory krajobrazowe a także sąsiedztwo położonego na przeciwległym brzegu Wisły Kazimierza Dolnego - miasteczka słynącego renesansowymi kamienicami i spichlerzami, czynią to miejsce atrakcyjnym turystycznie. Zamek bastejowy w Janowcu nad Wisłą wzniesiony został w latach 1508 - 1526 staraniem Mikołaja Firleja hetmana wielkiego koronnego i przez ponad 150 lat pozostawał we władaniu Firlejów - jednego z najpotężniejszych i wpływowych rodów ówczesnej Polski.

Pierwotnie zamek nie był przeznaczony na rezydencję właściciela. Ta znajdowała się w Dąbrowicy koło Lublina. Założony został na planie nieregularnego wieloboku, dostosowanego do konfiguracji terenu, na wysokiej skarpie pradoliny Wisły, u podnóża której znajduje się miasto Janowiec. Od początku obejmował obecne wymiary 121x 71 m. Składał się z poprzedzonego suchą fosą budynku bramnego z basteją, szyją bramną i reliktowo zachowanym przedbramiem, Wielkiej Bastei północno-wschodniej, narożnej baszty wschodniej (tzw. puntone), dwóch wież mieszkalno-obronnych (południowej i północnej). Elementy te, połączone murami kurtynowymi z systemem strzelnic tworzyły fortecę, mogącą pomieścić w razie zagrożenia ludność tej części dóbr firlejowskich wraz z dobytkiem.

Całość wzniesiona z opoki górnokredowej wydobywanej w miejscowych kamieniołomach, uzupełnionej w niektórych partiach cegłą, otynkowana i dla podniesienia wyrazistości ozdobiona malowanymi biało-cynobrowymi pasami. Badacze obiektu podkreślają nowoczesność systemu obronnego zamku, z pełnym przystosowaniem do broni palnej, nawiązującego do równolegle powstających fortyfikacji południowoeuropejskich. Niewątpliwie, bastejowa fortyfikacja Janowca była w Polsce pocz. XVI wieku dziełem prekursorskim i musiała mieć wpływ na powstające później liczne zamki bastejowe na pograniczu południowo-wschodnim np. Kamieniec, Jazłowiec, Trembowla, Brzeżany, Klewań, Żółkiew i inne obecnie na obszarze Ukrainy.
Z końcem wieku XVI, forteca zaczęła tracić znaczenie militarne, na rzecz funkcji rezydencjonalnych. Kolejny właściciel, Andrzej Firlej w latach 1577-1587 wybudował renesansowe skrzydło pałacowe z attyką i krużgankami kolumnowymi od dziedzińca, wypełniające przestrzeń między narożną basztą a południową wieżą mieszkalną. Ściana z piętrowymi, kolumnowymi krużgankami przegrodziła przestrzeń założenia, tworząc reprezentacyjny Dziedziniec Wielki.

Prace te prowadził Santi Gucci Fiorentino, z pochodzenia Włoch, najwybitniejszy z architektów i rzeźbiarzy działających w Polsce w 2 poł. XVI wieku. Kolejny właściciel, Jan Karol Tarło, dokonuje w 1 poł. XVII wieku największej w dziejach rozbudowy zamku. Przebudowuje pałac Andrzeja Firleja i rozbudowuje go w kierunku zachodnim, tworząc górujące dziś nad miastem Skrzydło Południowe, flankowane od wschodu i zachodu cylindrycznymi wieżami. Jego wnętrza uzyskują bogaty wystrój sztukatorski o cechach wczesnego baroku rzymskiego, zachowany częściowo (obecnie po konserwacji) w apartamencie w Wieży Zachodniej. Jednocześnie w oparciu o pierwotne kurtyny obronne powstaje tzw. Dom Północny oraz czterokondygnacyjne Skrzydło Wschodnie z filarowymi krużgankami.

Wielka Basteja, która jeszcze za Firlejów przestała pełnić funkcje militarne i została zabudowana, uzyskała od strony Dziedzińca krużganki. W tym okresie, elewację Skrzydła Wschodniego od strony fosy przyozdobiono rysunkami w tynku przedstawiającymi pieszych żołnierzy. Na skutek małżeństwa Barbary Tarło z Jerzym Sebastianem Lubomirskim marszałkiem wielkim koronnym i hetmanem polnym koronnym, zamek ok. 1654 r. przechodzi na ponad 125 lat w ręce potężnego rodu magnackiego Lubomirskich. Po 1667 r. na miejscu rozebranej wieży północnej powstaje zabudowa gospodarcza (tzw. czeladna), zaś na Małym Dziedzińcu, nad studnią kaplica oparta o mur z krużgankami. Wnętrza uzyskują nowe dekoracje malarskie i sztukatorskie w stylu Ludwika XV, powstają rokokowe ornamentalno-alegoryczne obramienia okien elewacji południowej, podkreślające pałacowy charakter zamku od strony miasta. W okresie tym udokumentowana jest działalność na zamku najwybitniejszego architekta baroku w Polsce Tylmana van Gameren z pochodzenia Holendra. Ostatni z Lubomirskich właściciel Janowca Marcin generał i marszałek wielki koronny, sprzedał zamek w 1780 r. Mikołajowi Piaskowskiemu. Przez cały wiek XIX zamek często zmieniał właścicieli, których nie stać było na utrzymanie kosztownej, wielkiej rezydencji. Znacznie zniszczony w okresie wojny Napoleona z Austrią, popadał w ruinę stając się zarówno dla właścicieli jak i okolicznej ludności źródłem pozyskiwania materiałów budowlanych.

W 1931 roku ruinę wraz z przylegającym 16. hektarowym parkiem kupił Leon Kozłowski. Pomimo wielu wysiłków i podejmowanych prac remontowych, nie był on w stanie zapobiec szybko postępującemu procesowi rozpadania się ruiny, do czego przyczyniły się znaczne uszkodzenia spowodowane ostrzałem artyleryjskim podczas II wojny światowej, czynniki atmosferyczne i porastająca ruiny roślinność. Resztki maleńkiego majątku Janowiec były zbyt małe, by zostać przejęte przez władze w ramach reformy rolnej 1945 r., dlatego Leon Kozłowski znany był jako jedyny prywatny właściciel zamku w komunistycznej Polsce. W 1975 r. zamek wraz z parkiem został zakupiony przez Muzeum Nadwiślańskie w Kazimierzu Dolnym z zamiarem zabezpieczenia konserwatorskiego ruin i utworzenia tu swojego oddziału. W 1976 r. rozpoczęto metodyczne badania archeologiczne i architektoniczno-historyczne. Badania te, prowadzone w zakresie rzadko spotykanym przy zabytkach architektury, pozwoliły na odczytanie wszystkich faz budowy i rozbudowy zamku. Początkowo, działania konserwatorskie miały na celu zachowanie trwałej ruiny, będącej znaczącym elementem krajobrazu kulturowego. Odstąpiono jednak od tej koncepcji na rzecz częściowej odbudowy i adaptacji na potrzeby muzealne. W 1993 r. powstał plan realizacyjny, który wcześniej przeprowadzone działania konserwatorskie i budowlane próbował scalić z wizją zamku - muzeum, niewielkiego hotelu i restauracji. W chwili obecnej, przy znacznym ograniczeniu środków finansowych (a właściwie ich braku), priorytetem staje się stabilizacja istniejącego stanu technicznego zamku, utrzymanie go i bieżąca konserwacja. Tworzona nowa koncepcja, oparta na nowoczesnym planowaniu i zarządzaniu, wymaga waloryzacji odkryć archeologicznych i architektonicznych i opracowania studium możliwości, łączącego priorytety konserwatorskie i nowe sposoby finansowania przedsięwzięcia. W odbudowanych wnętrzach zamku prezentujemy stałą wystawę dotyczącą historii zamku. W okresie sezonu turystycznego (maj - październik) organizujemy również wystawy czasowe, w tym też okresie na zamku czynna jest kawiarnia.
Mamy nadzieję, że spotkamy się w Janowcu, dokąd serdecznie zapraszamy.

24-123 Janowiec, ul. Lubelska 20
Tel./ fax (081) 8815228

zamekjanowiec@kazimierz-muzeum.pl

http://www.janowiec.pl/

zastępca dyrektora ds. Oddziału Muzeum Zamek w Janowcu Honorata Mielniczenk

Wersja do druku

Pod tym artykułem nie ma jeszcze komentarzy... Dodaj własny!

29 Marca 1983 roku
Uruchomiono pierwszy komputer typu laptop


29 Marca 1943 roku
Oddział Jędrusiów wspólnie z grupą AK rozbił więzienie niemieckie w Mielcu i uwolnił 126 więźniów


Zobacz więcej