Czwartek 25 Kwietnia 2024r. - 116 dz. roku,  Imieniny: Jarosława, Marka, Wiki

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 11.07.07 - 18:11     Czytano: [1593]

Dział: Oceny-Poglądy-Analizy

Cała nadzieja w...

...naiwnych idealistach




Od pół wieku kibicuję naszej cywilizacji i naszej Najjaśniejszej RP. Nie mogę zrozumieć dlaczego w pewnych dziedzinach postęp jest niewyobrażalnie duży a w innych np. organizacji życia społecznego zerowy a często ujemny.

Postęp techniczny dawno przekroczył najśmielsze fantazje dwudziestowiecznych fanatykĂłw techniki. Dobrym przykładem tego jest np. endoskop kapsułkowy – „oko w jelicie”. Wielkością przypomina dużą tabletkę witaminy. We wnętrzu urządzenia ktĂłre ma 11 mm średnicy i 26 mm długości mieści się cyfrowa kamera wideo, soczewka, 4 diody, bateria, nadajnik oraz antena nadawcza !!! Co sekundę robi dwa zdjęcia. Po ośmiu godzinach wędrĂłwki przez układ pokarmowy wykonuje ich ponad 50 tysięcy.

Tymczasem w sprawach publicznych stoimy w miejscu a często mam wraĹźenie, Ĺźe się cofamy. W 1938 roku zawiązała się niewielka grupa młodych „naiwnych idealistĂłw” (m. in. Jerzy Giedroyc, bracia Adolf, Aleksander i Innocenty Bocheńscy, Ksawery i Mieczysław Pruszyńscy, Stefan Kisielewski, Czesław Miłosz) ktĂłra zamierzała wystartować w wyborach do Sejmu w 1940 roku. W swoim programie pt. „Polska idea imperialna” odrzucili koncepcję polityki jako wolnej gry partii politycznych, dla ktĂłrych głównym celem jest zdobycie władzy i zaspokajanie osobistych ambicji przywĂłdcĂłw. Scharakteryzowali Ăłwczesne partie polityczne i zdefiniowali idealną, ktĂłrą chcieli utworzyć:

Nie są to partie, lecz koterie, reprezentują bowiem nie narĂłd, lecz tylko grupy interesĂłw. Zdobywają wyborcĂłw posługując się demagogią i pochlebstwem, Ĺźerując na niewiedzy i naiwności. Tymczasem praca państwowa wymaga uczciwego kształtowania opinii mas, nie zaś ulegania jej. Działalności politycznej nie wolno oddzielać od troski o dobro wspĂłlne - państwo. Polityka jest więc sferą nacechowaną etycznie i żąda respektowania podstawowych norm. Najcenniejszym kapitałem działacza politycznego i państwowego jest autorytet moralny. Nie moĹźna go zdobyć „schylając się po błoto, ktĂłrym się rywale polityczni wzajemnie obrzucają”. Konsekwentna jest w programie niechęć do tradycyjnych partii będących wcieleniem „demagogii, sobkostwa i nieuctwa” i reprezentujących „patologiczne odpryski” opinii publicznej „Encyklopedia Multimedialna PWN”

I co? 70 lat minęło i nic się nie zmieniło. Ciągle mamy „chory” system władzy publicznej lekceważący podstawowe reguły moralne i ekonomiczne. Przyczyną nie jest brak dobrych rozwiązań organizacyjnych. Przyczyną tego stanu rzeczy jest wyrachowanie „elit” politycznych, ktĂłre znają powody wadliwości systemu lecz z niskich pobudek, z uwagi na własne korzyści, nie robią nic by je usunąć. Odpowiada im chory system. Poczciwi obywatele albo rozumieją dramatyczną sytuację publiczną i z powodu małej wiary są bezczynni albo nie rozumieją niebezpieczeństw wynikających z pozostawienia spraw publicznych „elitom”. Nieświadomie są „ciemnym ludem” ktĂłry godzi się na manipulacje nim przez wyrachowanych, chorych na władzę, „wodzĂłw”.

Największym „sukcesem” naszej obecnej „grupy trzymającej władzę” jest tzw. kotwica budĹźetowa co oznacza, Ĺźe nasze publiczne zadłuĹźenie rośnie „tylko” 30 mld. zł rocznie. Jeśli tego nie zmienimy to po 70 kolejnych latach nasz dług publiczny wyniesie ok. 2 600 mld. tj. ok. 850 tys. na kaĹźdego obywatela. Czy to jest dobra perspektywa dla naszych następcĂłw? Czy naprawdę nie moĹźemy tego zmienić? Polityczni „realiści” są przekonani, Ĺźe nie. Cała nadzieja w „naiwnych” idealistach.

Mamy do wyboru dwa lepsze od nieszczęsnej „przedstawicielskiej demokracji proporcjonalnej”, sprawdzone w praktyce systemy polityczne: przedstawicielską demokrację większościową oraz pełną demokrację tzw. bezpośrednią. Demokracja większościowa (system tzw. JOW-Ăłw) istotnie ogranicza w systemie władzy rolę politykĂłw „chorych na władzę”. Pełna demokracja zupełnie ich eliminuje. Zastępuje ich wynajętymi specjalistami do rozwiązywania spraw publicznych pod stałą kontrolą pracodawcy tj. społeczeństwa.

Szanowni „naiwni” idealiści. Nie moĹźemy, nie powinniśmy, biernie czekać na cud - cudu nie będzie. Uruchommy nasze szare komĂłrki. Pomyślmy jak najszybciej i w jaki sposĂłb wymusić zmianę naszego niefortunnego systemu politycznego. W jaki sposĂłb moĹźemy naszym „elitom” odebrać część a najlepiej całą władzę. Gdzie „kupić/wyszukać” lokomotywę ktĂłra moĹźe pociągnąć sprawę. WeĹşmy pod uwagę negatywne doświadczenia woJOWnikĂłw. Nie honor biernie patrzeć gdy „szef naszej Spółki z o. o.” rozdziela intratne stanowiska swoim ludziom, za nasze pieniądze, wg kryteriĂłw BMW bez pytania nas o nasze przyzwolenie. Natomiast jeśli słuĹźba zdrowia domaga się podwyĹźek sugeruje komunistyczne rozwiązanie i pyta: „Czy mam zabrać bogatym i dać biednym medykom?”

Zdzisław Gromada
referendum@onet.eu

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt